Mediolan to drugie pod względem wielkości miasto we Włoszech, położone na północy, w Lombardii. Jest jednym z najbogatszych miast Europy, obsługiwanym przez kilka lotnisk. Kwitnie tu gospodarka, kultura i elegancja, a przy tym nie brak turystów z całego świata. Milano różni się od innych włoskich miast, architektura nowocześniejsza a ludzie bogatsi i bardziej zagonieni niż ci z południa kraju. Ja polecam Mediolan choćby dla samej tylko Duomo - wspaniałej katedry stojącej w samym centrum tego wielkiego ośrodka miejskiego.

Mediolan miałam okazję zwiedzić podczas corocznego Spotkania Młodych Taize. Było to w 1998 roku. Nie wiem, ilu turystów jest tam na codzień, ale wtedy miasto pękało w szwach, to oczywiste. To jednak nie przeszkodziło nam w zwiedzeniu najważniejszych zabytków i ciekawych zakątków tego kosmopolitycznego miejsca.

Mieszkałam w tym czasie u włoskiej rodziny, która przyjęła mnie bardzo ciepło i serdecznie. Wychodziliśmy rano, a wracaliśmy wieczorem po całodziennym penetrowaniu Milano (na szczęście we Włoszech nawet zimą i na północy nie bywa tak zimno jak w Polsce, bo wtedy nie byłoby tak przyjemnie).

Całe miasto przygotowane na "najazd" młodzieży z całego globu, było wspaniale ozdobione świątecznymi akcentami. Najbardziej spodobała nam się Galeria Wiktora Emanuela II (plac Duomo i Scala), z sufitu której spływały ku nam piękne Anioły sporych rozmiarów. To bardzo popularne miejsce w Mediolanie dawało nam codzienie trochę ciepła w mimo wszystko chłodne dni. Koncentrują się tutaj ekskluzywne restauracje, sklepy i butiki oferujące klasykę mody i hity sezonu ! Rzecz jasna tam nie wyciągaliśmy naszych bądź co bądź skromnych jak na tę Galerię portfelików 🙂

Tuż obok Galerii dumnie stoi Duomo - Katedra Narodzin Św. Marii w Mediolanie - jedna z piękniejszych katedr jaką miałam okazję kiedykolwiek zobaczyć, ale tu trafiliśmy zupełnie inaczej. Pewnego ranka weszliśmy do metra i wysiedliśmy jak zwykle na "jakiejś" stacji w centrum, żeby zobaczyć, co nam miasto zechce pokazać. Wychodzimy sobie po schodach z metra, a tu naszym oczom ukazuje się spodnia część fasady Duomo - oddech przyspiesza, robię kilka szybszych króków i z każdym jestem bardziej zafascynowana. Kiedy już przed oczami mam całą budowle stoję jak oniemiała - piękna jest i wielka ...

Niemal rzucamy się do przodu, by zobaczyć ją z każdej możliwej strony. Niestety wtedy nie dowiedzieliśmy się, że można jeszcze było wejść na dach, no cóż, skutki zwiedzania bez przewodnika. Potem jeszcze kilkakrotnie wracaliśmy pod Duomo, by nacieszyć oczy tym widokiem na zapas.

Jest to gotycka budowla, której część zewnętrzna ozdobiona jest przez 2245 figur, 135 sterczyn, 96 rzygaczy i około 1 km maswerków. Jej budowa rozpoczęła się w XIV wieku, a zakończyła w XX. Budulcem był marmur z Condagli. Potężny gmach wieńczy strzelista wieżyczka ze słynną Madonną, 4-metrową statuą z pozłacanej miedzi z 1774 roku.

Wewnątrz na szczególną uwagę zasługuje prezbiterium, a na szczycie sklepienia znajduje się relikwia Świętego Gwoździa z Krzyża. Więcej o tym wspaniałym zabytku można się dowiedzieć zwiedzając Muzeum Duomo.

W Mediolanie warto też zajrzeć do zamku Castello Sforzesco z XV wieku, również położonego w centrum miasta. Jest to ceglana warownia zaprojektowana na planie kwadratu z dziedzińcem usytuowanym pośrodku. Zamek otacza mur z narożnymi basztami. Obecnie siedzibę ma tutaj Muzeum prezentujące sztukę włoską, choć nie tylko. Zimą jego otoczenie sprawia dośc ponure i przytłaczające wrażenie, ale pewnie w innych porach roku jest tutaj zupełnie inaczej 🙂

To w Mediolanie znajduje się najsłynniejszy teatr operowy świata La Scala z XVIII wieku, o którym często opowiada Bogusław Kaczyński. Tutaj też zbudowano słynny wieżowiec Pirelli o charakterystycznym kształcie. Z ciekawostek wymienić należy również renesansowy kościół Santa Maria delle Grazie, przyległy do niego klasztor skrywa bowiem słynny fresk Ostatnia Wieczerza Leonarda da Vinci.

Te kilka dni spędzone w Mediolanie to za mało, żeby dobrze poznać miasto, ale wystarczy, by je polubić i zapragnąć innym razem zobaczyć więcej...